حياتي

لا مش صغيره وبحبك يا آدم آدم اتنهد ومسح دموعها : وانا بعشقك يا روح آدم بس خفت عليكى مش اكتر انتى صغيره على الكلام دا روان: لا مش صغيره آدم: ماشي يا حبيبتي عند عمار الى بيرقص معا فاطمه : مبروك يا حبيبتي فاطمه ابتسمت بخجل عمار: اي رايك في الفرح فاطمه: حلو عمار: حلو بس

فاطمه بصت لتحت بكسوف عمار: مش خلاص كفايه ولا اي انا زهقت فاطمه بتوتر: ل لسه بدرى ولسه الفرح في اوله عمار: اه وفي مفاجأة حلوه اوى كمان فاطمه: اي عمار شورلها على الباب لقيت كل صحابه جاين اخر اليل عمار دخل و معاه فاطمه عمار: على مهلك يا حبيبتى وفاء: اهلا اهلا بالهانم الى ولا همهما امها ولا حد عمار: اي دا انتى لسه قاعده هنا يا مرات عمى وفاء: وانا قاعده عندك قاعد في نصيب جوزى عمار: اممم محدش قلك ان اصلا عمى كتبلى كل حاجه قبل ما ېموت بس انا سايبك بمزاجى بس خلاص وفاء پجنون:

 انت كداب الكلام دا مش حقيقي عمار طلع ورقه: شوفي فرج خطڤ الورقه وبص فيها فرج بعصبيه: يعنى الكلام دا عمار: اتفضل برا البيت فرج: انت طالق يا وفاء طالق وفاء: اي هتسيبنى فرج: انا كنت مستحملك علشان بس قعدتى معاكى دلوقتي هستحملك ليه وفاء: فرج ونبي ونبي لا فرج سابها ومشي وهى بصت لعمار برجاء عمار: اطلعى وفاء طلعت مڼهاره عمار بص لفاطمه: هرجعها بس لما تعرف غلطها فاطمه: ط طب هتروح فين افرض حصلها حاجه عمار: متقلقيش انا ممشى رجالتى وراها في شقه آدم آدم نزل روان :

ادخلى غيرى هدومك وانا هغير هنا روان: حاضر وقبل ما تدخل الجرس رن آدم فتح وكانت امها ام روان بنهيار: ا انا اسفه اسفه يا بنتى روان حضنتها: الحمدلله يا ماما انك رجعتيلي بعد مرور تلات سنين ام روان طلعت شايله عيل وا وفاء الاتنين ببتسامه : مبروك ولادين زى القمر تمت حياتى♡•